Dzień drugi: znaleźliśmy pracę

No jest kurwa grubo. Wstałem sobie po 10, zjadłem śniadanie i poszliśmy na miasto otworzyć to konto w banku i do agencji pracy. Pierwsza na naszej drodze pojawiła się agencja pracy, więc pukamy do ich drzwi. Milena chciała pytać o pracę na magazynach, a ja jej mówię że prawdziwą gównoprace zawsze może znaleźć. Mówię jej, że musimy iść między anglików żeby uczyć się języka i coś w życiu osiągnąć niż napierdalać w tych kartonach. Ogólnie zgodziła się ze mną i w agencji mówimy że "we don;t speak english very well, but we are looking a job in restaurant or something like that". Babeczka pyta nas o expierience, a my jej że wcześniej robiliśmy różne gówno prace, więc ogólnie doświadczenia nie mamy, ale mamy dużo sił i chęci. I tak od słowa, do słowa i babeczka wyjeżdżą z tekstem, że ma dla nas pracę w "call center" za 7,5f/h 40h tygodniowo. Mówimy jej że spoko, ale ten nasz angielski isn;t very well, a ona że w zupełności wystarczy, bo przecież z nią rozmawiamy.
Ale żeby nie było za kolorowo, to okazało się że bez NIN'u nas nie zatrudni. Dała nam do siebie, numer i email i kazała wysłac CV jak będzie NIN. No chuj tam myślę, rozmowę o nin mamy 6 października, czyli za około 2 tygodnie, a potem jeszcze będziemy musieli czekać 2 tygodnie na list z NINem. Jak bez tego ninu nas nigdzie nie zatrudnią, to się postny miesiąc szykuje.
W każdym razie babeczka poprawiła nam  humor, bo może znajdziemy coś innego niż gównopraca. W tym miłym uniesieniu poszliśmy do polskiego sklepu i Milena w chwili natchnienia zapytała się kasjerki o prace. Kasjerka żeby iść do szefa, a szef gada że ma właśnie 2 wolne miejsca, bo dwie osoby się zwolniły. I w ten właśnie sposób zdobyliśmy drugiego dnia naszą pierwszą pracę w UK.
Cieszę się, że będę robił coś normalnego, do pracy chodził z buta na dziewiątą i takie tam. Dla mnie bomba, bardzo się cieszę.
Oczywiście mam pewne obawy, a największe z nich to pieniądze. Jestem w UK dopiero dwa dni i nie rozróżniam ich pieniędzy. Poszedłem potem do sklepu i rozmieniłem trochę bilonu i uczyłem się jak dana moneta wygląda, ale jeszcze trochę mi brakuje. Taka pierdoła, a jaka istotna.
Tego banku dalej nie załatwiłem, bo trzeba się umówić na wizytę, a przez neta tego nie zrobię bo chcą wiedzieć gdzie mieszkałem przez ostatnie 3 lata w UK. W dupie proszę Państwa, w dupie.
Plan na jutro: iść do pracy i nie dać się wyjebać. 

P.S Jak obiecałem, na początku wpisu widoczek po wyjściu z domu. No Himmler byłby pod wrażeniem